गाउले केटा र सहरी मानिस

केटा गोठालो जाने पौडी खेल्ने, माछा मार्ने खाने, रमाइलो जिन्दगि देखेर म इर्श्या ले जल्दथे. एकदिन सहरको मानिस मोटो, रसिलो , सफा र सुकिलो कपडा मा त्यहि गाउँ मा घुम्ने सिलसिला मा आयो. त्यस्तो मान्छे आएपछि सबै जना उस प्रति आकर्सित भए . त्यो केटा पनि गाउँ छाडेर सहर जाने कुरा त्यस सहरी मानिस संग गर्यो र सहरी मानिस पनि त्यस कुरा मा राजी भयो. सहरी मानिस ले काम मा लगाईदिने भनेर सहर लग्यो.

केटाले सहर मा त्यस सहरी मानिस का लागि खान पकाउने , साग सब्जी किन्ने, पालेको राम्रो बिदेशी कुकुर लाइ खान खुवाउने, नुहाइदिने , पोखरी सफा गर्ने , गमला मा पानि हाल्ने काम राम्रो संग गर्यो. त्यस काम बाट सहरी मानिस खुसि थियो.
एकदिन सहरी मानिस ले गाउँले केटा लाइ खुसि हुदै सोधेछ, गाउँ भन्दा सहर कस्तो लग्यो त ?
केटा ले भन्यो “एकदम अचम्म लाग्यो.”
उसो भए सुनाउ न त के के अचम्म लाग्यो. सहरी मानिस ले भन्यो
अनि केटा ले भन्छ.
सहर मा त एउटा कुकुर लाइ पनि खाना खुवाउनु पर्ने गाउँ मा त हाम्रो ६ वटा भोटे कुकुर लाइ पनि कहिले पनि खान खुवायनौ.

गाउँमा त ठुलो पोखरी सफा गरे पनि नगरे पनि सधै निलो र सफा हुने, यहाँ त यति सानो पोखरी दिनै  सफा गर्दा पनि सफा र निलो नहुने.
यहाँ त बिदेशी बत्ति चहकिलो हुने गाउँ मा त राति तारै तारा चम्किन्छन .

यहाँ त सानो ठाऊ मा पनि घरै घर गाउँ मा त पुरै आँखाले देखुन्जेल आफ्नै ठाउँ.

यहाँ त सानो टुक्रा जग्गा, गाउँ मा त पुरै आँखाले देखुन्जेल आफ्नै जग्गा.
सहर मा त सौचालय पनि छाना भएको वहाँ त जता पनि खुल्ला मज्जाले पाईने .

यहाँ त किनेर बासी मात्र खान पाईने वहाँ त आफैले बारी बाट टिप्दै खान पाईने .

सहर मा त सुरक्षा गर्न पनि तार बार लगाउन पर्ने , गाउँ मा त गाउले भए ढुक्क हुने.

मलाई त सार्है अचम्म लाग्यो सहर देखेर.
गाउँले केटा ले सहरी मानिस लाई भन्यो.

Thanks,